Gele koorts
De ziekte
Zoals malaria is gele koorts een echte tropenziekte. Het virus wordt door een mug overgedragen en de wilde dieren fungeren als reservoir. De ziekte manifesteert zich door een ernstige leverinfectie met geelzucht, een nierontsteking en er treden allerlei bloedingen op. De ziekte komt voor in Afrika en Zuid en Midden Amerika, merkwaardig genoeg niet in Azië. De incubatietijd is 3 tot 6 dagen. De patiënt wordt ernstig ziek met hoge koorts, pijn en soms met braken. Het aantal gevallen met dodelijke afloop is hoog voor toeristen, maar laag voor mensen die in die gebieden wonen en voortdurend aan het virus blootgesteld worden. (gemiddeld 20-30%) De ziekte is tegenwoordig zeldzaam. (de aanleg van het Panamakanaal werd aanvankelijk gestopt in 1880 toen 50.000 van de 80.000 arbeiders aan gele koorts overleden waren.) Maar de ziekte kan periodiek in een bepaald gebied op een geheel onverwachte manier de kop weer opsteken en dan vooral de toeristen treffen. De ziekte kent 2 fasen, de rode fase en de gele fase. Tijdens de rode fase is het gezicht erg rood en gezwollen met 39-40 graden koorts. In dit stadium treden vaak al bloedingen op. De vierde vijfde dag begint de gele fase met 40 graden koorts. Er is geelzucht en er zijn bloedingen (neusbloedingen, darmbloedingen, onderhuidse bloedingen, etc.) met heftige buikpijnen en algehele verzwakking. De kritieke fase ligt tussen de 4 en de 11 dagen. Daarna knapt de patiënt na een lang ziekbed weer volledig op en is verder levenslang immuun tegen deze ziekte.
De behandeling
Er is geen specifieke behandeling voor deze ziekte. Als er een epidemie uitbreekt is het meestal niet mogelijk de intensive care zorg te geven die noodzakelijk is om overleving in de kritieke fase te waarborgen. De ziekte kan wel homeopathisch behandeld worden, maar de vraag is of u tijdig een deskundig homeopathisch arts kunt vinden. Cathérine Gaucher geeft in haar boek Cahiers de Médecine Homéopathique, pathologie tropicale et homéopathie, interessante aanwijzingen voor een homeopathische behandeling.2
Het vaccin
Het huidige vaccin is effectief gedurende 10 jaar en hoeft slechts eenmaal gegeven te worden.
Bijwerkingen
Het eerste vaccin dat van 1930 dateerde , werd uit de handel genomen omdat het veel neurologische afwijkingen gaf. Het huidige vaccin is echter ook niet zonder soms ernstige bijwerkingen zoals met name neurologische bijwerkingen, allergieën en aandoeningen van de nieren. In een verslag van de WHO werden zeer ernstige reacties, encefalitis (hersenontsteking), zelfs de dood, gemeld tijdens een massacampagne in Afrika.3
Contra-indicaties voor dit vaccin zijn kinderen jonger dan 9 maanden, zwangere vrouwen, mensen die allergisch voor eieren zijn, mensen met nierziektes en mensen met neurologische aandoeningen in de familie. Het vaccin is vaak verplicht voor landen waar de ziekte voorkomt.
Wat is wijs?
Gezien de ernst van deze ziekte en de verplichting om zo’n land binnen te komen, is het van belang de schadelijke effecten van het vaccin zoveel mogelijk te beperken. Zorg voor een tijdige inenting en niet samen met andere inentingen. De eventuele bijwerkingen zijn dan beter te voorkomen en zo nodig te behandelen. Vermijdt altijd om virale en bacteriële vaccins tegelijk te laten enten. Neem preventief 2 dagen voor het vaccin de homeopathische verdunning van het vaccin in een 200K en tevens na het vaccin op de dag dat u het vaccin gekregen heeft. Dus 2 granulen Gele koorts 200K (merk Dolisos) 2 dagen voor en de dag zelf na het vaccin. Zijn er dan toch klachten of klachten op langere termijn, neem dan contact op met uw homeopathisch arts of een van de homeopathische artsen die u op mijn website vindt. Deze methode, hoewel nog niet systematisch en wetenschappelijk onderzocht, heeft in de praktijk bewezen uitstekend te werken, hoewel daarmee geen garantie bestaat dat er geen bijwerkingen zullen optreden.
Litteratuur
- Dr. François Choffat, Le droit de choisir; Jouvence Editions, ISBN 2-88353-222-2
- Cathérine Gaucher, Cahiers de Médecine Homéopathique, pathologie tropicale et homéopathie, Masson 1995, p.81-84
- Lutte contre la fièvre jaune en Afrique, OMS 1987